بود و نبود

به پروازم درآوردی تو دیشب

شدم مشعوف، از حُبت، لبالب

چو لبریزم نمودی از می ناب

نه در سینه دلی ماند و نه­ ام تاب

دل بیچاره را یکدم ربودی

به یغما آن که می­بردش تو بودی

چنان بردی به یغما هستیم را

 فزودی دم به دم سرمستیم را

که چون شمعی وجودم آب گردید

تمام هستیم در خواب گردید

ز من جز پاره رویایی نمانده

همه تو شد مرا جایی نمانده

تو بودی آتش و من دود بودم

و تا بودی تو من نابود بودم

نه دودی مانده بود از من نه بودی

یگانه هستی عالم تو بودی