این غزل امروز متولد شده 31 فروردین1393 روز میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها
در دلم پا شده ست غوغایی
دربدر گشته ام ز شیدایی
یک سرم با هزار سودا من
زورقی در میان دریایی
زورقی در میان این همه آب
می کشم درد هجر، تنهایی
قرنها هست خیره ام به افق
منتظر مانده ام که باز آیی
دلخوشم زان که ماه می داند
آنچه من می کشم ز تنهایی
ماه اما رفیق نیمه ره است
باز هم زورقی و دریایی
گاه اندیشه می کنم نکند
که تو هم پاره ای ز رؤیایی
پا برهنه دویدن از پی دوست
خوش بود با دو جفت دمپایی
می کشم ناز آسمان که ببار
تا شود صورتم تماشایی
کار من با تو نیک می دانم
می کشد عاقبت به رسوایی
ناامیدم مکن که می دانم
تا ابد هم که شد تو می آیی
گاه اندیشه می کند زورق
نیست از سوی تو تمنایی!
زورق بی نوا کجا داند
یار زیبای او، تو دریایی
قصه عشق و عاشقی شهباز
دیده ای این چنین به زیبایی؟!
بود و نبود
به پروازم درآوردی تو دیشب
شدم مشعوف، از حُبت، لبالب
چو لبریزم نمودی از می ناب
نه در سینه دلی ماند و نه ام تاب
دل بیچاره را یکدم ربودی
به یغما آن که میبردش تو بودی
چنان بردی به یغما هستیم را
فزودی دم به دم سرمستیم را
که چون شمعی وجودم آب گردید
تمام هستیم در خواب گردید
ز من جز پاره رویایی نمانده
همه تو شد مرا جایی نمانده
تو بودی آتش و من دود بودم
و تا بودی تو من نابود بودم
نه دودی مانده بود از من نه بودی
یگانه هستی عالم تو بودی
شعر «شانه های تو» از خانم خدیجه پنجی انصافا زیباست مخصوصا که حال و هوای دلها هم رمضونیه !
(دو، چهار، چهار، سه، چهار)، منزل خداست؟
الو! سلام؛ این منم، مزاحمی که آشناست
هزار دفعه این شماره را دلم گرفته است
ولی هنوز پشت خط در انتظار یک صداست
شما که گفته اید پاسخ سلام واجب است
به ما که می رسد، حساب بنده هایتان جداست؟
الو! دوباره قطع و وصل تلفنم شروع شد
خرابی از دل من است یا که عیب از سیمهاست؟
خدا! صدای تو نمی رسد، کمی بلندتر
صدای من چطور؟ خوب و صاف و واضح و رساست؟
اگر اجازه می دهی برات درد دل کنم
شنیده ام که گریه بر تمام دردها شفاست!
خدا مرا بغل کن، کمی نوازشم بده
حضور دستهای تو، عجیب گرم و باصفاست!
سر مرا به شانه ات بگیر تا سبک شوم
پناهگاه این دل شکسته شانه ی شماست
خدا مرا ببخش باز هم مزاحمت شدم
دوباره زنگ می زنم، دوباره تا خدا، خداست!
